O RASIE

Home/O RASIE
O RASIE 2019-05-28T20:06:58+00:00

Wzorzec FCI 218/15.09.2010/GB

WZORZEC RASY  CHIHUAHUA
Chihuahueño

Wersja polska listopad 2010

18/15.09.2010/GB CHIHUAHUA Wersja polska listopad 2010

KRAJ POCHODZENIA: Meksyk.

DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 28.07.2009.

UŻYTKOWOŚĆ: Pies do towarzystwa.

KLASYFIKACJA FCI : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa Sekcja 6 Chihuahueño. Bez prób pracy.

          

KRÓTKI RYS HISTORYCZNY : Chihuahua jest uznawany za najmniejszą rasę świata a nosi nazwę największego stanu Republiki Meksyku (Chihuahua). Przypuszcza się, że psy te żyły w stanie dzikim i w okresie cywilizacji Tolteków zostały schwytane i oswojone przez tubylców. Podobizny ozdobnego psa zwanego « Techichi », który żył w mieście Tula były używane jako ozdoby obiektów architektonicznych w mieście. Posągi te przedstawiają psy bardzo podobne do współczesnego Chihuahua.

WRAŻENIE OGÓLNE: Pies tej rasy ma zwarte ciało. Niezwykle ważny jest fakt, że jego czaszka jest wysklepiona w kształcie jabłka i że nosi on swój umiarkowanie długi ogon bardzo wysoko, bądź to zagięty, bądź też w kształcie półkola z końcową częścią ogona skierowaną w stronę lędźwi.

ISTOTNE PROPORCJE: Długość ciała nieznacznie większa niż wysokość w kłębie. Pożądany jest jednak prawie kwadratowy tułów, szczególnie u samców. U suk, ze względu na funkcje rozrodcze, dopuszczalny jest nieco dłuższy tułów.

ZACHOWANIE / TEMPERAMENT: Żywy, czujny, ruchliwy i bardzo odważny.

GŁOWA MÓZGOCZASZKA: Czaszka: wyraźnie zaokrąglona głowa w kształcie jabłka (cecha charakterystyczna rasy) Stop : wyraźnie zaznaczony, głęboki i szeroki, czoło wypukłe już od nasady kufy.

TRZEWIOCZASZKA: Nos : dopuszczalny każdy kolor. Umiarkowanie krótki, zadarty nieznacznie do góry. Kufa : krótka, z profilu prosta, szeroka u nasady, zwężająca się w kierunku nosa. Wargi: suche, ściśle przylegające. Policzki : nieznacznie rozwinięte, bardzo suche. Uzębienie : zgryz nożycowy lub cęgowy. Tyłozgryz, przodozgryz, jak również wszystkie inne wadliwe typy zgryzu muszą być surowo oceniane. Oczy : duże, okrągławe w kształcie, bardzo wyraziste, nie wyłupiaste, bardzo ciemne. Oczy jaśniejsze są dopuszczalne, ale niepożądane. Uszy : duże, stojące, rozwarte, szerokie u nasady, zwężają się stopniowo ku zaokrąglonym nieco końcom. W spoczynku nachylone na bok pod kątem 45°.

SZYJA: Górna linia nieco łukowata, umiarkowanej długości, grubsza u psów niż u suk. Bez łałoku. U odmiany długowłosej obecność dłuższego włosa tworzącego kryzę jest nadzwyczaj pożądana

TUŁÓW: Zwarty i mocnej budowy. Linia górna : prosta. Kłąb : tylko lekko zaznaczony. Grzbiet : krótki i mocny. Lędźwie : mocno umięśnione. Zad : szeroki i mocny; prawie płaski lub nieznacznie opadający. Klatka piersiowa : szeroka i głęboka, żebra mocno wysklepione. Widziana z przodu pojemna lecz nieprzesadnie. Widziana z boku sięga do łokci. Nie beczkowata. Linia dolna : utworzona przez wyraźnie podciągnięty brzuch. Brzuch obwisły dopuszczalny, lecz niepożądany.

OGON: Osadzony wysoko, płaski w wyglądzie, umiarkowanej długości; szeroki u nasady, zwężający się stopniowo w kierunku koniuszka. Sposób noszenia ogona jest ważną cechą charakterystyczną rasy: w ruchu jest noszony wysoko, nieco zagięty, bądź w postaci półkola, z końcówką skierowaną ku lędźwiom, co przydaje tułowiowi równowagę. Nigdy nie powinien być noszony między tylnymi nogami, ani zakręcony poniżej linii grzbietu. Szata na ogonie zależy od odmiany i powinna być zharmonizowana z szatą na tułowiu. U odmiany długowłosej szata na ogonie tworzy pióro. W spoczynku ogon jest opuszczony i tworzy niewielkie, haczykowate zagięcie.

KOŃCZYNY:

KOŃCZYNY PRZEDNIE : widziane z przodu tworzą linię prostą z łokciami. Widziane z boku są prostopadłe do podłoża. Łopatki : nie są nadmiernie umięśnione. Ramię: Dobre kątowanie między łopatką, a kością ramienną. Łokcie : mocne i przylegające ściśle do tułowia, co zapewnia swobodny ruch. Podramię: Proste, dobrej długości Nadgarstki : nieznacznie ugięte, mocne i giętkie. ŁAPA: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

KOŃCZYNY TYLNE : dobrze umięśnione z długimi kośćmi, prostopadłe do podłoża i równoległe w stosunku do siebie, z dobrym kątowaniem w stawach biodrowych, kolanowych i skokowych, w harmonii z kątowaniem kończyn przednich. Stawy skokowe: ścięgna Achillesa krótkie i dobrze wykształcone; widziane z tyłu są dość szeroko rozstawione i prostopadłe do podłoża. ŁAPA: bardzo mała i owalna, z palcami rozstawionymi lecz nie płaskimi ( ani zajęcza, ani kocia łapa) . Pazury szczególnie mocno łukowate i umiarkowanie długie. Opuszki dobrze wykształcone i bardzo elastyczne. Palce dodatkowe niepożądane.

CHODY: Kroki są długie, sprężyste, energiczne i żwawe z długim wykrokiem i mocną akcją tyłu. Oglądane z tyłu, kończyny tylne powinny być prowadzone prawie równolegle w stosunku do siebie, tak, żeby ślady stóp pokrywały się ściśle ze śladami łap przednich. Wraz z przyśpieszonym tempem ruchu kończyny wykazują tendencję do zbieżności w kierunku środka ciężkości (ruch jednośladowy). Ruch pozostaje swobodny i sprężysty bez widocznego wysiłku, z głową uniesioną do góry i prostym grzbietem.

SKÓRA: Gładka i elastyczna na całym ciele.

SZATA: SIERŚĆ: w rasie tej są dwie odmiany szaty. • krótkowłosa : szata jest krótka, przyległa na całym ciele. Jeśli jest podszycie, włos jest nieco dłuższy; rzadsza szata w okolicy gardła i podbrzusza jest dopuszczalna; nieco dłuższy włos na szyi i ogonie krótki na pysku i uszach. Szata jest błyszcząca, a jej struktura miękka. Psy bezwłose nie są tolerowane. • długowłosa : szata powinna być delikatna i jedwabista, prosta lub lekko falista. Podszycie pożądane niezbyt gęste. Szata jest dłuższa, tworzy pióra na uszach, szyi, tylnych partiach kończyn przednich i tylnych, na łapach i ogonie. Psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą nie są akceptowane.

MAŚĆ: wszystkie kolory, we wszystkich możliwych odcieniach i kombinacjach są dopuszczalne z wyjątkiem umaszczenia marmurkowego.

WAGA : w tej rasie brana jest pod uwagę tylko waga, nie wzrost. Idealna waga : między 1.5 a 3 kg. Jednak psy między 500 gr a 1,5 kg są akceptowane. Okazy ważące poniżej 500 gr i ponad 3 kg powinny być dyskwalifikowane.

WADY: Wszelkie odchylenia od podanego powinny być uznawane za uznać za wady, i oceniane w zależności od stopnia nasilenia i wpływu na zdrowie i sprawność zwierzęcia.

• Brakujące zęby
• Podwójne zęby (przetrwałe zęby mleczne)
• Wąskie, spiczaste uszy
• Krótka szyja
• Długi tułów
• Karpiowaty lub łękowaty grzbiet (lordoza lub kifoza)
• Spadzisty zad
• Wąska klatka piersiowa, płaskie, słabo wysklepione żebra
• Ogon: nieprawidłowo osadzony, krótki lub zakręcony
• Krótkie kończyny
• Odstające łokcie
• Zbyt wąskie ustawienie kończyn tylnych

POWAŻNE WADY:

• Wąska czaszka
• Małe oczy, oczy głęboko osadzone lub wyłupiaste
• Długa kufa
• Tyłozgryz lub przodozgryz
• Rozchwiane kolana

WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:

• Psy agresywne lub przesadnie lękliwe
• Psy w typie lekkim (typ „jelenia”, o nietypowej i krańcowo wysublimowanej budowie: delikatna głowa, długa szyja, wysmukłe ciało, długie kończyny)
• Psy z niezrośniętym ciemiączkiem
• Uszy wiszące lub małe * Deformacje żuchwy lub szczęki
• Ekstremalnie wydłużone ciało • Brak ogona.
• U odmiany długowłosej: psy z przesadnie długą i przesadnie obfitą szatą
• U odmiany krótkowłosej: miejsca bez sierści (łysiny)
• Umaszczenie marmurkowe
• Waga ponad 3 kg

Samce muszą mieć dwa normalnie wykształcone jądra, w pełni wyczuwalne w mosznie. Każdy pies wykazujący oczywiste wady fizyczne lub zaburzenia zachowania powinien być zdyskwalifikowany.

UWAGA: Samce powinny mieć dwa normalnie wyglądające jądra, całkowicie opuszczone do worka mosznowego.